[دکتر جان به دادم برس! تا حالا کلی نوار قلب دادم ولی دکترا میگن قلبت سالمه! یه حمله هایی بهم دست میده که احساس میکنم دارم سکته میکنم، قبلم طوری می زنه که انگار داره از قفسه سینه ام می یاد بیرون، قفسه سینه ام شدیدا درد می گیره؛ نفسم بالا نمیاد، احساس میکنم یه چیزی تو گلوم گیر کرده، دارم خفه میشم؛ تو این حمله ها احساسات عجیبی میاد سراغم که روم نمیشه به کسی بگم! می ترسم بمیرم، احساس میکنم دارم کنترلم رو از دست میدم، انقدر حالم بد میشه که حس می کنم دارم دیوونه میشم!]
حمله پانیک (وحشت زدگی) حمله ی اضطرابی شدیدی ست که در آن برخی از علائم بالا دیده می شود، البته مراجعین ممکن است شکایت های دیگری مثل تعریق، لرزش، تهوع، درد یا ناراحتی شکم، سرگیجه، منگی، گزگز و گرگرفتگی هم داشته باشند. این حملات آنقدر آزارنده اند که فرد دائما نگران وقوع حمله ای دیگر است.
تشخیص صحیح و درمان اختلال پانیک توسط متخصص روانپزشکی انجام می گیرد.
اعتماد به نفس کاذب (Overconfidence effect) نوعی سوگیری شناختی است که اطمینان فرد به داوری‌هایش فراتر از دقت عینی آن داوری‌ها است. برخی افراد بیش از اندازه به توانایی‌هاشان اطمینان دارند و ریسک‌های بزرگ‌تری را در زندگی روزمره می‌پذیرند. تحقیقات نشان می‌دهد اعتماد به نفس کاذب در میان نخبگان پدیده‌ای شایع است زیرا بیشترشان به غلط گمان می‌برند که همیشه حق با آنهاست.
افراد در اثر اعتماد به نفس کاذب مسائل اخلاقی را ممکن است دست کم بگیرند. وقتی پای داوری اخلاقی به میان می‌آید، بیشتر مردم گمان می‌کنند از دیگران اخلاقی‌تر عمل می‌کنند. نتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که بیش از نیمی از افراد خود را به لحاظ اخلاقی در ده درصد بالای جامعه می‌دانند. خیلی‌ها به سادگی گمان می‌کنند آدم‌های خیلی خوبی هستند و در هر چالش اخلاقی کار درست را انجام می‌دهند. مطالعات نشان می‌دهند در اثر اعتماد به نفس کاذب خیلی‌ها در این باره که چقدر به نیازمندان کمک می‌کنند یا چقدر برای فعالیت‌های خیرخواهانه و داوطلبانه وقت می‌گذارند اغراق کنند.
اعتماد به نفس بیش از اندازه می‌تواند سبب شود فرد بدون تأمل کاری را انجام دهد و این درست جایی است که احتمال سر زدن عمل غیراخلاقی بسیار بالاست.
به باور دانیل کانمَن، دانشمند برجسته علوم شناختی، اعتماد به نفس کاذب خطیرترین سوگیری شناختی است. یک دلیلش این است که قوه داوری انسان در مقابل این سوگیری بسیار آسیب‌پذیر است. نتایج یک پژوهش مفصل در ایالات متحده حاکی است که ۹۳ درصد افراد بر این باورند که کیفیت رانندگی‌شان از میانگین جامعه بالاتر است در حالی که این قضیه به لحاظ آماری غیر ممکن است.
دلیل دیگر این است که اعتماد به نفس کاذب به راحتی راه را برای خطاهای شناختی دیگر هموار می‌کند. به بیان دیگر اعتماد بیش از حد به خودمان و داوریهایمان باعث می‌شود که خود را عاری از خطا بدانیم. در چنین شرایطی فرد به راحتی در دام انواع سوگیری‌های شناختی می‌افتد.
در اثر اعتماد به نفس کاذب برخی از مهم‌ترین فجایع انسانی رخ داده است؛ غرق شدن تایتانیک، فاجعه اتمی چرنوبیل، نابودی فضاپیماهای کلمبیا و چَلنجِر و لکه نفتی خلیج مکزیک در سال ۲۰۱۰. اعتماد به نفس کاذب
خود را خیلی دست بالا گرفتن، به شکل‌های مختلف ظاهر می‌شود، گاهی فرد الکی گمان می‌کند بر اوضاع مسلط است در حالی که مدت‌هاست کنترل اوضاع از دستش خارج شده. اعتماد به نفس کاذب باعث اشتباه محاسبه در برنامه‌ریزی می‌شود. فرد بهره‌وری خویش را دست بالا می‌گیرد، در محاسبه مدت زمان مورد نیاز دچار خطا می‌شود و پایان کار به تأخیر می‌افتد.
اعتماد به نفس کاذب چنان می‌تواند رشد کند که فرد همه تصمیمات را بر اساس نظرات خودش بگیرد و هیچ توجهی به واقعیت‌ها و مشورت‌های کارشناسان نکند. فرض کنید در بازار بورس چند سهم عمده خریده‌اید که چند سال است حسابی سود می‌دهد. این می‌تواند اطمینان خاطرتان را چنان بالا ببرد که گمان کنید هر سهمی که شما دست رویش بگذارید طلا می‌شود. در این‌گونه مواقع فرد فقط بر اساس آنچه به دلش می‌نشیند عمل می‌کند نه آنچه واقعاً دارد اتفاق می‌افتد.
بیشتر افراد گمان می‌کنند از دیگران باهوش‌تر، صادق‌تر، بهره‌ورتر و اخلاقی‌ترند. واقعیت این است که بیشتر افراد کمابیش در یک حد هستند. فرد در اثر اعتماد به نفس کاذب انتظاراتی غیرواقعی پیدا می‌کند و در نتیجه در برابر شکست و ناامیدی آسیب‌پذیر می‌شود.
تحصیلات خود را در مقطع دکتری پزشکی عمومی در سال ۱۳۸۳ به پایان رساندم و در سال ۱۳۸۸ وارد مقطع تخصص اعصاب و روان (روانپزشکی) شدم و در سال ۱۳۹۲ فارغ التحصیل شدم.
سوابق کاری من شامل:
۲سال مطب خصوصی در شهر اصفهان
فعالیت به عنوان روانپزشک در چندین درمانگاه و بیمارستان در شهر اصفهان
عضو گروه روانپزشکی فدراسیون پزشکی ورزشی ایران
مسلط به روشهای جدید درمانی در حیطه نوروتراپی
برگزاری دوره ها و کارگاههای آموزشی متعدد در زمینه تربیت کودک و نوجوان، خانواذه، ازدواج و…
در حال حاضر در شهر تهران و در مراکز زیر فعالیت دارم:
در سال ۱۳۷۸ وارد دانشکده پزشکی شده و در سال ۱۳۸۵ به عنوان پزشک عمومی فارغ التحصیل شدم. طرح دوران پزشکی عمومی خود را در یکی از محروم ترین نقاط استان بوشهر، بندر طاهری (بندر سیراف) واقع در شهرستان کنگان گذراندم. سپس در سال ۱۳۸۸ وارد دوره دستیاری جهت اخذ تخصص شدم و در سال ۱۳۹۲ موفق به کسب تخصص اعصاب و روان گردیدم. مجددا جهت گذراندن طرح تخصص به مناطق محروم کشور و این بار به شهرستان دره شهر واقع در استان ایلام رفتم.
در حال حاضر در شهر تهران و در مراکز ذیل، مشغول به فعالیت می باشم:
– مدرس و عضو گروه آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پزشکی تهران – هتل بیمارستان گاندی – بیمارستان مهرگان – بیمارستان امیرالمومنین نازی آباد – بیمارستان میلاد
